20 Porosi te Muhamedit.as.

Hadithe të dobëta mbi Ramazanin që përdoren te njerëzit
Falenderimi i plotë i takon Allahut, subhanehu ve teala, paqa dhe mëshira e Tij qoftë mbi zotriun e pejgamberëve, mbi familjen dhe shokët e tij.
I nderuar vëlla! E pashë të arsyeshme të shkruaj këtë artikull, për t’u përhapur hajri dhe për të mbrojtur sunnetin, mbi disa hadithe që qarkullojnë në gjuhet e njerëzve, në librat e ndryshme fetare dhe në media, e që nuk janë të vërteta porse sillen mes atyre haditheve të dobëta (daif) apo të trilluara (meudu). Për t’u sqaruar njerëzve se nuk lejohet që këto hadithe t’ia veshim Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, po i përmendim më të njohurat:
1. “Fillimi i muajit të Ramazanit është mëshirë, mesi falje kurse fundi i tij lirim nga zjari.” Hadithi është munker. (1) Siç e ka përmendur Ukajli në librin e tij “Edduafa” 2/162, Ibën Adiu në “el kamil fidduafa” 1/165, në librin “ilelul hadith” të ibën Ebi Hatimit 1/249, dhe në “silsiletul ehadith eddaife vel meudua” 2/262 të Albanit.
2. “Agjëroni të shëroheni” hadithi është daif (I dobët). Shiko: “tahrixhul ihja” te Irakut 3/75, “el kamil” të ibën Adiut 2/357, “kitabushedhere fil ehadith elmushtehere” të ibën Talunit 1/479, “kitabul fevaid elmexhmua fil ehadithil meudua” të Sheukanit 1/259, “kitabul mekasid elhasene” të Sehavit 1/539, dhe “silsiletul ehadith eddaife vel meudua” të Albanit 1/420
3. “Kush e prish një ditë të Ramazanit pa arsye e pa sëmundje, nuk mund ta kompenzon atë edhe nëse agjëron deri në vdekje.” Daif. Shiko: “fet-hul bari” 4/161, “Mishkatul mesabih” me tahkik të Albanit 1/626
4. “Në çdo iftar Allahu liron ndokend nga zjarri” hadithi është daif. Shiko: “tenzihusheriah” të Kennanit 2/155, “kitabul fevaid elmexhmua fil ehadithil meudua” të Sheukanit 1/257
5. “Sikur ta dinin njerëzit vlerën e Ramazanit, ummeti im do të dëshironte që agjërimi të zgjaste tërë vitin. Vërtet Xhenneti zbukurohet për Ramazanin, në çdo krye të vitit….” Hadithi është daif. shiko: “kitabul meuduat” Ibën Xheuzi 2/188, “tenzihusheriah” të Kennanit 2/153, “kitabul fevaid elmexhmua fil ehadithil meudua” të Sheukanit 1/254.
6. “O Allah! Na beko ne muajt Rexheb dhe Shaban dhe na mundëso të arrijmë Ramazanin.” Hadithi është daif. shiko: “kitabul edhkar” të Neveviut, “mizanul I’tidal” të Dhehebiut3/96 dhe “daiful xhami’” të Albanit hadithi nr. 4395
7. “O Allah! Për ty agjërova dhe me rizkun Tënd po bëj iftar” hadithi është daif. shiko: “Hulasatul bedril munir” të Ibën Mulekkinit 1/327, “telhisul habir” të Ibën Haxherit 2/202, “daiful Xhami’ hadithi nr. 4349.
Abbas Rahim" Ai i cili agjëron Ramazanin në udhëtim, e ka mëkatin sikur ai që e prish agjërimin në shtepi "
Hadithin e transmetin Ibn Maxhe dhe Nesaiu, kurse hoxha i nderuar Albani e ka klasifikuar këtë hadith si te shpikur. ( Daif el-Xhami 3456, Daif Tergib dhe Tehrib ).
“ Sa ushqim i mirë në syfyr është hurma ” Gjithashtu ka thënë: “ Allahu i mëshiroft ata persona të cilët ngrihen në syfyr ”
Hadithin e transmeton Taberani në “ Kebir ” kurse hoxha i nderuar Albani e ka klasifikuar këtë hadith si të dobët. ( Daif Tergib dhe Tehrib ).
“ Luftoni - fitoni, agjëroni - shërohuni dhe shtohuni - pasuroheni ”
Hadithin e transmeton Taberani në “Eusat” kurse hoxha i nderuar Albani e ka klasifikuar këtë hadith si të dobët. ( Daif el-Xhami 3504, 3210, Daif Tergib dhe Tehrib ).


“ Agjërimi është mburojë dhe kështjellë e fortë që të mbron nga zjarri ”

Hadithin e transmeton Ahmedi dhe Bejhkiu kurse hoxha i nderuar Albani e ka klasifikuar këtë hadith si të dobët. ( Daif Tergib dhe Tehrib ).
Verejtje: Pjesa parë e hadithit “Agjerimi është mburojë” është e vertetë.

“ Kush agjëron një ditë për hirë të Allahut, largohet nga zjarri sa largësia njëqind vjet vrap të shpejt ”
Hadithin e transmeton Ebu Ja’la, kurse hoxha i nderuar Albani e ka klasifikuar këtë hadith si të dobët. ( Daif Tergib dhe Tehrib ).
Marrë nga libri: “ Hadithe të dobëta ” - Abdyl Fuga
__________________
" Një natë kur martohem me një grua të bukur të cilën e dua shumë , nuk është më e dashur për mua se sa një natë shumë e ftohtë ku bahet akulli , e unë jam në një Qetë ( Brigad ) edhe e pres mëngjesin atë natë për me i Luftu Qafirat ( jobesimtarët ) " [ Halid Ibën Velid ]

Dyzet hadithe të Imam Neveviut
1. Transmetohet nga prijësi i muslimanëve Ebi Hafsi Omer b. Hatabi r.a., i cili ka thënë e kam
dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem: "Vërtetë veprat çmohen sipas
qëllimeve dhe se Çdo kush do të shpërblehet sipas asaj që ka vendosur. Ai që ka migruar për
Allahun dhe të Dërguarin e Tij, migrimi i tij është për Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Ai që ka
migruar për ndonjë të mirë të kësaj bote ose për ndonjë femër që të kurorëzoj. Migrimi i tij është
për atë që ka migruar." Çdo vepër edhe nëse nuk mund të realizohet do të shpërblehet në bazë
të qëllimit. Migrim do të thotë shpërngulje prej një vendi në vendin tjetër. Shpërngulja që
theksohet në hadith fjala është për migrimin e muslimanëve prej Mekës në Medinë. Nga hadithi
nxirret përfundimi: Sinqeriteti është çështje parimore si në vepër ashtu edhe në adhurim.
2. Transmetohet nga Omeri r.a., i cili ka thënë: për derisa ishim ulur ne një ditë te i Dërguari i
Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem u shfaq një njeri me rroba shumë të bardha dhe me mjekërr
shumë të zezë por, nuk vëreheshin ke ai gjurmët e udhëtimit dhe as kush nga ne nuk e njihte.
Erdhi dhe u ul te Pejgamberi, i ngjiti gjujt e vetë me gjujt e atij, i vëndoi shuplakat mbi gjunjtë dhe,
tha: O Muhamed më informo për Islamin? "Islam është të dëshmosh se nuk ka Zot tjetër përveç
Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguar i Tij; të falësh namazin, të jepësh zekatin, të agjërosh
Ramazanin dhe të vizitosh Shtëpinë e Shenjtë nëse ke mundësi udhëtimi ke ajo", u përgjigj
Pejgamberi. Të vërtetën e ke thënë ia ktheu njeriu. Ne çuditeshim (pohon Omeri) ai parashtronte
pyetje dhe e vërtetonte përgjigjjrn. Më informo për besimin (imanin) pyeti së dyti? "Të besosh në
Allahun, në engjëjt, në librat, në të dërguarit dhe në ditën e Mbrame, ti besosh caktimit, të mirës
dhe të keqës", u përgjigj Pejgamberi. Të vërtetën e ke thënë ia ktheu ai. Më informo për
sinqeritetin, pyeti njeriu? "Të adhurosh Allahun sikur ti e sheh edhe pse nuk mund ta shohësh Ai
të sheh ty", u përgjigj Pejgamberi. Më informo për çastin e fundit. "Ai që pyetët nuk është më i
ditur se ai që pyet", u përgjigj Pejgamberi. Më informo për shenjat e saj? "Kur të lind nëna
zotëriun e saj, kur t'i shohësh të zbathurit, barinjtë ndërtojnë godina të larta", i tha Pejgamberi.
Pstaj ai u largua dhe Omeri thotë: kam qëndruar disa çaste dhe Pejgamberi i tha Omerit: A e di
se kush ishte pyetësi?" Allahu dhe i Dërguari i Tij më së miri e di, ia kthu Omeri. "Ai ishte
Xhebraili erdhi që t'ua mësoj juve fenë." Të pranishmit çuditeshin me njeriun, i cili i parashtronte
pyetje Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi vesel-lem. ?uditeshin sepse ai parashtronte pyetje
ndërkohë e vërtetonte përgjigjjen. Parashtrimi i pyetjeve tregonte mosdijen e tij nga ana tjetër
vërtetimi i asaj që përgjigjej Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi vesel-lem tregonte të kundërtën. Nga
hadithi nxirret përfundimi: Muslimani duhet të jetë i pastër në veshmbathje dhe i zbukuruar në
formën e jashtme. Futja në një shoqëri paraprakisht motivon marrjen e lejes për prezentim në atë
shoqëri dhe njëkohësisht duhet përshëndetur ata me selam. Engjëjt kanë mundësi të formësohen
në fizionomi të njeriut.
3. Transmetohet nga Abdurrahman Abdullah Ibni Omer Ibni el-Hattab r.a.h., i cili ka thënë: e kam
dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, i cili thoshte: "Islami është ngritur mbi
pesë (shtylla): Dëshmia se nuk ka Zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dëruari i Tij;
falja e namazit, dhënia e zekatit, haxhi - vizita e Shtëpisë së shenjtë- dhe agjërimi i Ramazanit".
Namazi duhet të falet rregullisht me kushte dhe kondita të plota duke i zbatuar sunnetet dhe
rregullat përkatëse të namazit. Nga hadithi nxirret përfundimi: Islami është bindje (besim) dhe
veprim praktik. Nuk ka vlerë puna e atij që nuk ka bindje të thellë as nuk mund të eksistoj bindja e
plotë përderisa nuk ia bashkangjet bindjes së vetë veprimin praktik.
4. Transmeton Abdurrahman Abdullah b. Mes'udi r.a., i cili ka thënë se na ka treguar i Dërguari i
Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, e ai është i vërtetë në atë që iu është shpallur atij: "Ndokush
nga ju dyzetë ditë grumbullohet spermë në barkun e nënës së vetë, po aq ditë më pas
përmbledhet në formë të gjakut të ngjizur, po aq ditë më pas përmbledhet në formë të kafshatës
së mishit pastaj i dërgohet meleku, i fryen shpirtin dhe e porositë me katër gjëra; i caktohet
(shkruhet) rizku, jeta, vepra, i dëshpruar do të jetë ose i gëzuar. Betohem në Atë që nuk ka Zot
tjetër përvç Atij. Ndokush nga ju do të veproj punë të xhenetliut sa që distanca në mes tij dhe
xhenetit nuk do të jetë sa një krah. Do ti paraprij libri (caktimi i mëhershëm) dhe do të veproj
vepra të popullit të xhehenemit dhe do të futet në të. Ndokush nga ju do të bëj vepra të popullit që
do të futet në zjarr sa që në mes tij dhe zjarrit nuk do të jetë distance sa një krah do t'i paraprij
libri (caktimi i mëhershëm) dhe do të veproj vepra të popullit të xhenetit dhe do të hyjë në të." Çdo
gjë ndodhë me caktimin e Allahut dhe është në diturinë e pakufishme të Krijuesit të gjithësisë.
Rrjedhoja e vepreimeve ndodhë sipas përcaktimit vullnetar dhe zgjedhjes së vetë njeriut. Nga
hadithi nxirret përfundimi: Kënaqësia, gëzimi, hareja dhe pikëllimi janë çështje të caktuara para
lindjes së njeriut. Veprat çmohen në bazë të rezultatit përfunduar.
5. Transmetohet nga nëna e muslimanëve, Ummi Abdulla - Ajsheja r.a.h. e cila ka thënë: "I
Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, ka thënë: "Ai që shpikë diç që nuk i përket fesë
tonë është jo e pranueshme." Sipas transmetimit të Muslimit: " Ai që vepron ndonjë vepër që nuk
i përket fesë tonë është jo e pranueshme". Çdo vepër që nuk bazohet në argumente fetar
(Kur'an dhe Sunnet) është jo e pranuar prej anë së Allahut xh.sh.
6. Transmetohet nga Abdullah Nu'man b. Beshiri r.a., i cili ka thënë e kam dëgjuar të Dërguarin
sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, i cili thoshte: "Hallalli është i qartë edhe harami është i qartë por ka
në mes tyre (vepra dispozita e të cilave) është jo e qartë dhe shumica e njerëzve nuk e dinë. Ai
që largohet prej tyre ka shfajsuar fenë dhe nderin e tij. Ai që kontakton me veprat (që kanë
dispozitë jo të qartë) ka kontaktuar me (veprën që është) e ndaluar (haram), sikur bariu që i ruan
bagëtitë në kullosë në skaj të zonës së ndaluar. Çdo mberet ka zonë të ndaluar, zonë e ndaluar
e Allahut janë ndalesat e Tij. Në trup ka një kafshatë mishi nëse ajo është në rregull i gjithë trupi
është në rregull, nëse ajo është e sëmurë është i sëmurë i tërë trupi, e ajo është zemra". Hadithi
bënë nxitje në vepra të mira dhe të lejuara, ndërkaq ndalon veprat e këqia (e të ndaluara).
Gjithashtu i nxitë besimtarët që të largohen nga veprat dispozita e të cilave nuk është e qartë,
respektivisht, që nuk dihet se a është e lejuar fetarisht apo e ndaluar. Nga hadithi nxirret
përfundimi: Të gjitha mënyrat, mjetet dhe veglat që shpiejnë në gjëra të ndaluara duhet vënë
drynin atyre.
7. Transmetohet nga Ebi Rukajje Temin Ed-dari r.a. se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi
vesel-lem, ka thënë: "Feja është këshillë". Të pranishmit i thanë: Për çka? "Për Allahun, për librin
e Tij (Kur'anin) për të Dërguarin, për liderët e muslimanëve dhe për mbarë qytetarët ", u përgjigj
Pejgamberi. Feja që theksohet në këtë hadith fjala është për Fenë islame. Nga hadithi nxirret
përfundimi: Këshilla duhet të jetë për Fenë Islame. Fe do të thotë bindje dhe veprim. Këshilla
është domosdoshmëri në shkallë të mundësisë.
8. Transmetohet nga Ibni Omeri radijall-llahu anhu, i cili ka thënë: E kam dëgjuar të Dërguarin e
Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, thoshte: "Jam urdhëruar t'i luftoj njerëzit (jobesimtarët)
derisa të dëshmojnë se nuk ka Zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguar i Tij, të
falin namazin dhe të japin zekatin. Nëse këtë ata e bëjnë kanë të mbrojtur nga unë gjaqet dhe
pasuritë e tyre me përjashtim të të drejtës islame, ndërkaq llogaria e tyre përfundimtare mbetet te
Allahu i Madhëruar". Përqafimi i Fesë Islame motivon siguri personale dhe mrojtje të pasurisë.
Gjakëderdhja e muslimanit është e ndaluar dhe keqpërdorimi i pronës së tij përveç me të drejtën
islame kur shkelën normat fetare, kur nuk zbatohen detyrat obligative ose kur nuk hiqet dorë nga
gjërat e ndaluara atëherë ekzekutohet dënimi paraprak i Sheriatit Islam. Llogaria përfundimtare e
veprave sekrete të njeriut shpërblime qofshin ose ndëshkime janë çështje që i përkasin vetëm
Krijuesit të Gjithësisë. Nga hadithi nxirret përfundimi: Feja Islame garanton jetën, mbronë
gjakëderdhjen dhe pronën e besimtarit. Namazi dhe zekati janë kondita me vlerë të lartë islame.
9. Transmetohet nga Ebi Hurejre Abdurrahman b. Sahar r.a., i cili ka thënë e kam dëgjuar të
Dërguarin e Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, thoshte: "Nga ajo që u kam ndaluar juve heqni
dorë (largohuni), kurse me atë që u kam urdhëruar juve veproni sa të keni mundësi ngase janë
shkatërruar ata që ishin para jush me parashtimin shumë të pyetjeve (të panevojshme) dhe
luhatëshmëria (diskutimet dhe grindjet) kundër pejgamberëve e tyre". Dëgjueshmëria dhe
nënshtrimi janë rruga e shpëtimit dhe e mbarësisë. Parashtrimi i pyetjeve të panevojshme,
diskutimet dhe divergjencat në pështjellimin e gjërave ishte shkas për shkatërrimin e popujve të
kaluar.
10. Transmetohet nga Ebu Hurejre, i cili ka thënë: i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi vesellem,
ka thënë: "Allahu është i zhveshur nga Çdo e metë dhe nuk pranon (asnjë vepër) vetëm atë
që kryhet në emër të Tij. Allahu i ka urdhëruar besimtarët me atë që i kishte urdhëruar të
dërguarit dhe (lexoi ajetin kur'anor): "O ju të dërguar, hani atë që është e lejuar dhe e mirë dhe
bëni vepra të mira se Unë e di atë që ju veproni." (Gjithashtu lexoi ajetin): "O ju që besuat, hani
nga të mirat që ua kemi dhënë dhe falënderoni All-llahun, nëse jeni që vetëm Atë e adhuroni."
Pastaj tregoj rasin e një njeriu, i cili e zgjatë rrugëtimin i pakrehur dhe i pluhurosur. I zgjatë duartë
kah qielli: o Zot, o Zotë, ushqimi i tij është me haram, pija me haram, veshmbathja me haram,
është furnizuar (ushqyer) me haram prej nga atij i pranohet lutja!!?". Hadithi i nxitë besimtarët të
shpenzojnë atë që është fituar nga hallalli njëkohësisht e ndalon shpenzimin nga fitimi jo
iligjshëm. Ai që ka dëshirë lutja t'i pranohet duhet të mbajë llogari për ushqimin, pijen dhe
veshmbathjen të jetë e fituar në mënyrë të ligjshme - hallall.
11. Transmetohet nga Ebi Muhamed Hasen b. Ali b. Ebi Talib, nipi i të Dërguarit të Allahut sal-lallllahu
alejhi vesel-lem dhe borziloku i tij, ka thënë: Kam mësuar nga i Dërguari i Allahut sal-lallllahu
alejhi vesel-lem:" Lëre atë që dyshon në atë që nuk dyshon". Dispozitat, çështjet jetësore
duhet bazuar në të sigurtë. Fitimi i ligjshëm (hallali), e vërteta dhe sinqeriteti janë qetësi dhe
kënaqësi, kurse fitimi jo i ligjshëm (harami), pavërtetësia, gënjeshtra janë dyshim dhe neveri.
12. Transmetohet nga Ebu Hurejreja r.a. se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, ka
thënë: "Fe e plotë e personit është të heq dorë nga gjërat që nuk i interesojnë". Veçori e
muslimanit është marrja me çështje madhore dhe largimi nga veprat degraduese të
pamoralshme. Hadithi udhëzon në edukimin shpirtëror, në rafinimin e tin dhe në heqjen dorë nga
gjërat e pavlefshme.
13. Transmeton Ebu Hamza Enes b. Malik r.a. - shërbetor i Dërguarit të Allahut sal-lall-llahu alejhi
vesel-lem, nga Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, i cili ka thënë: "Nuk ka besim të përkryer
ai që nuk dëshiron për vëllain e vetë atë që dëshiron për veten". Hadithi i stimulon besimtarët në
shndëritjen e zemrave të njerëzve dhe në veprimin drejt ndaj rrethanave të tyre. Kjo është pika
më me rëndësi e Fesë Islame për të cilën u shpall ajo. Nga hadithi nxirret përfundimi: Besimi
shtohet dhe pakësohet. Besimi shtohet duke iu nënshtruar urdhërave hyjnore kurse pakësohet
duke bërë mëkate.
14. Transmetohet nga Abdullah b. Mes'udi se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, ka
thënë: "Nuk lejohet vrasja (gjakderdhja) e personit musliman që dëshmon se nuk ka Zotë tjetër
përveç Allahut (dhe që dëshmon se) unë jam i Dërguar i Tij, (përjashtim nga ky rregull bëjnë) tre
(grupe njerëzish); i martuari që bënë prostitucion, vrasësi i një jete dhe ai që dezerton (brakëtisë)
shumicën e muslimanëve". Hadithi i stimulon besimtarët të veprojnë në bazë të asaj që janë
shumica e muslimanëve njëkohësisht ua tërheq vëmendjen atyre që të mos dezertojnë nga ata.
Muslimani duhet të ruhet nga mëkatet në përgjithësi e në veçanti duhet patur kujdes nga këto tre
mëkate që i përmend hadithi me theks të veçantë. "Hududet" në islam – dënimet e caktuara fetre"
janë tmerruese por kanë për qëllim sigurinë dhe mbrojtjen.
15. Transmetohet nga Ebu Hurejreja r.a., ky nga i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem,
i cili ka thënë: "Ai që i ka besuar Allahut dhe Ditës së mbrame le të fletë mirë ose le të heshtë. Ai
që i ka besuar Allahut dhe Ditës së mbrame le të nderoj fqiun e vetë. Ai që i ka besuar Allahut
dhe Ditës së mbrame le të nderoj mysafirin e vetë". Aspiratë e muslimanit gjithnjë duhet të jetë të
folurit e dobijshëm. Njëkohësisht besimtari në të gjitha situatat duhet të largohet nga të folurit e
ndaluar. Hadithi bënë të ditur se shkaktimi dëmë fqiut është si pasojë e mangësisë shkatërruese
të besimit nga ana tjetër nderimi i mysafirit është pjesë e besimit dhe virtyt i lartë islam.

Dyzet hadithe të Imam Neveviut

16. Transmetohet nga Ebu Hurejreja r.a. që një njeri kishte kërkuar nga Pejgamberi sal-lall-llahu
alejhi vesel-lem që ta udhëzoj. Atij i kishte thënë: "Mos u hidhëro!" Këtë ia përsëriti disa herë
duke i thënë: "Mos u hidhëro!". Hidhërimi shkakton ngacmim shpirtëror në ngjalljen e dëshirës për
dhunë dhe hakmarrje. Nga hadithi nxirret përfundimi. Të folurit pak dhe të vepruarit shumë janë
gjëra të preferuara. Edukimi në shembullin e lartë dhe toleranca janë shkas për kënaqësi dhe
shpëtim të përhershëm.
17. Transmetohet nga Ebi Ja'la Shed-dad b. Evsi r.a., ky nga Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi
vesel-lem, i cili ka thënë: “Vërtet Allahu ka bërë obligim mirësinë ndaj Çdo gjëje: Kur ta mbytni
(p.sh. armikun), mbytni në mënyrën më të mirë; kur të therrni, therrni në mënyrën më të mirë;
mprehni thikat që t’ia lehtësoni sakrificës suaj”. Ky hadith është një shtyllë prej shtyllave të
rëndësishme të fesë. Përfshinë përkujdesjen ndaj mësimeve islame, sepse ka të bëjë me
bëmirësinë në vepër, e ajo arrihet kur është në përputhje me rregullat islame. Veprat ose kanë të
bëjnë me jeten e njeriut të kësaj bote ose me jetën tjetër. Kush është bëmirës në punët e kësaj
bote dhe të botës tjetër është i shpëtuar.
18. Transemtohet nga Ebu Dherr, Xhundub ibn Xhunadete dhe nga Ebu Abdurrahman, Muadh
ibn Xhebeli, radijellahu anhuma se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-leme ka thënë:
“Kijë frikë Allahun kudo që të jesh. Pas Çdo vepre të keqe bëre një vepër të mirë, ajo do ta fshijë
të keqen dhe sillu me njerëzit me moral të mirë”. Besim i përsosur dhe cilësi e njerëzve të
devotëshëm është morali i lartë dhe mirësjellja. Dëvotëshmëri e përsorur është kur njeriu urren
mëkatarët dhe shmanget nga ndeja me ata në tubime.
19. Transmetohet nga Ebul-Abbas Abdullah ibn Abbasi, radijellehu anhuma, i cili ka thënë: Një
ditë kam qenë pas të Dërguarit të Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem dhe më tha: “O djalosh unë
do t'i mësoj ty disa fjalë:" Ruaje fenë e Allahut se Allahu ty do të ruajë. Ruaje fenë e Allahut,
Allahun do ta gjejsh para teje. Kur të kërkosh, kërko prej Allahut. Nëse kërkon ndihmë, kërko prej
Allahut. Dije, sikur tërë populli të tubohej që të të ndihmojë në diç, nuk do të të ndihmonin, përveç
atë çka të ka caktuar Allahu. E nëse do të tuboheshin që në diç të të bëjnë dëm, nuk do të
dëmtonin, përveç në atë çka Allahu e ka caktuar. Janë ngritur pendat dhe janë tharë fletat”.
Mësuesi duhet të ngjallë kurejshtje dhe t'ia tërheq vëmendjen nxënësit për dituri. Ai që e mbronë
të drejtën e vetë, që e ngritë zërin për të vërtetën, që urdhëron në të mirë dhe që ndalon nga e
keqja nuk do të mund ta dëmtojë atë dinakëria e tiranëve as dredhia devijuese e armiqëve të
Allahut.
20. Transmetohet nga Ebu Mes’udi Ukbe ibn Amër el-Ensarij el-Bedrij, radijellahu anhu, se i
Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, ka thënë: “Vërtet, nga fjalët (urtësitë) që ka
mbajtur mend njerëzia nga predikimet e pejgamberëve të mëparshëm është: Nëse nuk
turpërohesh vepro çka të duash”. Turpi është fund e krye mirësi. Ai që shumë turpërohet posedon
shumë të mira, ai që nuk turpërohet nuk posedon të mira. Nuk është turp të kërkohet e drejta (e
vërteta) dhe dituria.
21. Transmetohet nga Ebu Amri - e sipas disave Ebu Amrete-, Sufjan ibn Abdullah Eth-Thekafij
radijellahu anhu, i cili ka thënë: Thashë: O i Dërguari i Allahut! Më thuaj diç në Islam që të mos
kem nevojë të pyes askend tjetër përveç teje?: "Thuaj: "I kamë besuar Allahunt, pastaj qëndro
(në atë)”. Qëndrueshmëria, sinqriteti në "tevhid-monoteizëm" dhe në adhurim është çështje
permanente. Shokët e Pejgamerit sal-lall-llahu alejhi vesel-lem kanë shprehur interesim të madhë
për çështje fetare në ruajtjen e besimit të tyre.
22. Transmetohet nga Ebu Abdullah Xhabir ibn Abdullah El-Ensarij, r.a.h. “Një njeri e pyeti të
Dërguarin e Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem se nëse do t'i falë namazet e obliguara, do të
agjëroj Ramazanin, do t'iu përmbahet të lejuarave do të heq dorë nga të ndaluarat dhe nuk do të
bëjë asgjë më shumë nga kjo, a do të hyjë në xhennet? " Po’”, ishte përgjigjur Pejgamberi alejhisselam.
(Muslimi). Cdo besimtarë obligohet t'i parashtroj pyetje dijetarëve për dispozitat fetare që
nuk i di, me qëllim që dij atë se cila vepër është e lejuar e cila është e ndaluar. Detyrë e mësuesit
është që ta furnizoj nxënësin me dituri të gjerë dhe të jetë i butë dhe i sjellshëm ndaj tij.
23. Transmetohet nga Ebu Malik El-Harith ibn Asim El-Esh’arij r.a., i cili ka thënë: I Dërguari i
Allahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-leme, ka thënë: "Pastërtia është gjysma e besimit. Falenderimi
ndaj Allahut (el-hamdi lil-lah) e mbushë peshojën. Lavdërimi dhe falënderimi i Allahut (sub’hanellllahi
vel-hamdu lil-lahi) e mbushin hapësirën mes qiellit dhe tokës. Namazi është dritë. Sadaka
është dëshmi, durimi është shkëlqim. Kurse Kur’ani është dëshmi për ty ose kundër teje. Çdo
kush fillon ditën e vetë dhe Çdo njëri është tregtar i vetes së tij; mund të punojë punë të mira e ta
lirojë veten ose të punojë punë të këqija e ta shkatërroja veten”. Besimi është bindje dhe vepër
praktike, shtohet dhe pakësohet. Besimi shtohet duke iu nënshtruar urdhërave të Fesë islame
ndërkaq pakësohet duke bërë mëkate. Nga hadithi nxirret përfundimi: Namazi obligativ duhet të
falet pesë herë në ditë në kohë të vetë. Sadaka në vepra të mira duhet shpenzuar sa më tepër.
Çështjeve jetësore e fetare, të urdhëruarit në të mirë dhe të ndaluarit nga e keqja duhet
përballuar me durim.
24. Transemtohet nga Ebu Dherr El-Gifarij, r.a. se Pejgamberit salallahu alejhi ve selem, i është
transmetuar nga Krijuesi i Lartësuar, i cili ka thënë: “O robët e Mi! Unë ia kam ndaluar
padrejtësinë Vetes dhe e kam ndaluar edhe ndër ju, prandaj mos i bëni padrejtësi njëri-tjetrit. O
robët e mi! Të gjithë ju jeni të humbur përveç ai që Unë e udhëzova, prandaj kërkoni udhëzime
nga Unë, do t’ju udhëzoj. O robët e mi! Të gjithë jeni të uritur, përveç ai që Unë e ushqej, prandaj
kërkoni që t’ju ushqej, do t’ju ushqej. O robët e Mi! Të gjithë ju jeni të zhveshur, përveç ai që Unë
e veshi, prandaj kërkoni veshje nga Unë, do t’ju veshi. O robët e Mi! Vërtet ju gaboni natën dhe
ditën, kurse Unë i fali të gjitha mëkatet, prandaj, kërkoni nga Unë falje, do t’ju fali. O robët e Mi!
Kurrë nuk do mund të arrini Mua dëm të më shkaktonit, që të më dëmtonit, as që ndonjëherë do
të arrini tek ajo që Mua dobi të më sjellni, që të më kontribuonit. O robët e Mi! Sikur i pari dhe i
fundit nga ju, njerëzit nga ju dhe xhinnët të ishin të devotshëm sikur zemra më e më të
devotshmit nga ju, nuk do ta shtonte asgjë në sundimin Tim. O robët e Mi! Sikur i pari nga ju dhe i
fundit, njerëzit dhe xhinnët të ishin të prishur si zemra më e prishur e njërit prej jush, nuk do ta
mungonte asgjë në sundimin Tim. O robët e Mi! Sikur i pari nga ju dhe i fundit, njerëzit dhe
xhinnët të ngriteshin (qëndronin) në një vend, dëshirat dhe lutjet të m’i drejtonin Mua dhe Unë
lutjes së Çdo njërit t’i përgjigjesha. Nuk do ta mungonte kjo atë që Unë e kamë sa mund gjilpëra
të pakësoj detin kur ngulitet. O robët e Mi! Cdo gjë varet nga veprat tuaja, të cilat te Unë jan të
ruajtura dhe të llogaritura për të cilat Unë do t’ju shpërblej juve. Kush gjenë mirë, le ta falënderojë
Allahun ndërkaq kush gjenë të kundërtën, të mos e fajësoj askë përveç veten”. Muslimani duhet
të jetë i edukuar dhe i moralshëm. Gjithashtu duhet të kërkoj nga Krijuesi i gjithësisë mbulesë për
veprat që shifen e që nuk shifen. Krijuesi i gjithësisë duhet zhveshur nga Çdo atribut që nuk i
përket Madhërisë së Tij.
25. Transmetohet nga Ebu Dherri r.a. disa shok të të Dërguarit të Allahut sal-lall-llahu alejhi ve
sel-lem, thane: "O i Dërguari i Allahut!: "Pasanikët shkuan dhe i mblodhën shpërblimet (sevapet),
falen sikur falemi, agjërojnë sikur agjërojmë dhe ndajnë sadakë nga pasuria e tyre (që u tepron)!
“A nuk iu ka mundësuar Allahu xh.sh. edhe juve të ndani sadakë", pyeti Pejgamberi alejhisselam?
Vërtet në Çdo tesbih (thënie sub’hanellah) ka sadakë; në Çdo tekbir (thënie Allahu
ekber) ka sadakë; në Çdo tehmid (thënie El-Hamdu lil-lah) ka sadakë; në Çdo tehlil (thënie La
ilahi el-lall-llah) ka sadakë, në urdhërin për të mirë ka sadakë, në ndaljen nga e keqja ka sadakë
dhe në të kënaqurit e epsheve ka sadakë! Të pranishmit thanë: "O i Dërguari i Allahut, a edhe kur
ndonjëri prej nesh i kënaq epshet e veta dhe për atë ka shpërblim? Cka mendoni, sikur epshin e
vet ta kënaqë në mënyrë të ndaluar, a nuk do të meritonte mëkatin (dënimin)", pyeti Pejgamberi?!
Njëashtu pra kur të kënaqet në mënyrë të lejuar, do të ketë shpërblim”. Mençuria në momente të
caktuara (urtësia), është çështje e kërkuar për trajtimin gjërave. Nga hadithi nxirret përfundimi:
Përgëzimi për mbarim të mirë të veprave. Vlera e të urdhëruarit në të mirë dhe ndalimi nga e
keqja. Vlera e intimitetit me bashkëshorten dhe përmbushja e obligimeve ndaj saj.
26. Transmetohet nga Ebu Hurejre r.a., se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi vesel-lem, ka
thënë: "Cdo ditë që lindë Dielli, në Çdo nyje (të trupit) të njeriut ka sadakë; të pajtosh dy vetë
është sadakë; të ndihmosh njeriun të hypë në kafshë, t'ia bartësh ose t'ia ngritësh bagazhin është
sadakë. Fjala e mirë është sadakë, Çdo hap që ndërron për të shkuar me falur namaz është
sadakë, të shmangësh nga rruga pengesën është sadakë”. Për organizëm jepet zekatë ashtu siç
jepet zekatë për pasurinë. Zekat i organizmit është në vepra të mira. Nga hadithi nxirret
përfundimi: Dyertë e mirësive në Islamë janë të nduarnduarta.
27. Transmetohet nga En-Nuvvas ibn Sem’ani r.a. se Pejgamberi sal-lallahu alejhi ve sel-leme,
ka thënë: “Mirësia është morali (karakteri) i mirë, kurse e keqe (mëkat) është ajo që të ngacmon
në veten tënde dhe që nuk dëshiron ta dijnë njerëzit”. Gjithashtu transmetohet nga Vabisete ibn
Ma’bedi r.a., i cili ka thënë: "Kam shkuar te i Dërguari i Allahut sal-lallahu alejhi ve sel-leme: “Ke
ardhur të pyesish se ç‘është mirësia" i tha Pejgamberi? Po, u përgjigj ai. “Konsulto zemrën
tënde", i tha Pejgamberi. Mirësia është ajo çka e qetëson shpirtin dhe që qetëzohet zemra jote.
Ndërsa mëkat është ajo që të ngacmon në shpirtë dhe të le të hamendur në zemër. (Vepro sipas
kësaj) edhe pse njerëzit të japin fetva ndryshe nga kjo”. Morali i mirë është prej veçorive më
madhore të mirëbërësisë. Nga hadithi nxirret përfundimi: Feja Islame fuqimisht ka ndaluar të bërit
krime (mëkate) për faktin se zemrat e njerëzve kontrollohen drejtë-përdrejtë nga Krijuesi i
gjithësisë. Për dallim nga ligji pozitiv i cili sundon shpirtin vetëm nga aspekti i jashtëm.
28. Transmetohet nga Ebu Nexhih Irbad ibn Sarijeh, radijellahu anhu i cili ka thënë: Na këshilloj i
Dërguari i Allahut, sal-lallahu alejhi ve sel-lem me këshillë nga e cila zemrat janë frikësuar dhe
sytë janë përlotur. Atëherë thamë: O i Dërguari i Allahut, sikur që kjo është këshillë lamtumirëse,
prandaj na porositë. “Ju porositi me devotshmëri ndaj Allahut të Lartëmadhëruar, me
dëgjueshmëri, nënshtrim ndaj emirit (kryetarit) edhe sikur ai të ishte rob. Vërtet, gjatë jetës suaj
do të përjetoni shumë divergjenca. Ju jeni të obliguar të kapeni për sunnetin tim dhe sunnetin e
halifëve të drejtë. Kapuni për të me dhëmballët tuaj. Ruanu prej risive (bid’ateve) sepse Çdo risi
është humbje”. Cdo risi për derisa nuk ka mështetje në argument fetar është e ndaluar.
Instruksionet, porositë ose udhëzimet para nisjes për në udhëtim janë sunnet.
29. Transmetohet nga Muadh ibn Xhebeli, radijellahu anhu, i cili ka thënë: Thashë: O i Dërguari i
Allahut, më trego një punë që do të më shpie në xhennet dhe do të më largoj nga zjarri. “Ke
pyetur për një çështje të madhe, ia ktheu Pejgamberi, ajo është e lehtë për atë, të cilit Allahu ia
lehtëson: Adhuro Allahun dhe Atij mos i shoqëro asgjë, fale namazin, jepe zeqatin, agjëro
Ramazanin dhe bënë haxhin”. Pastaj i tha: “A dëshiron të të nxisë në dyertë e së mirës (hajrit):
agjërimi është mburojë, sadaka e zhdukë mëkatin sikur që uji e fik zjarrin dhe namazi i njeriut në
thellësi të natës”, pastaj lexoi ajetin kur'anor: “Ata ngriten nga shtretërit” deri sa arriti te fjala
“ja’melune (veprojnë)”. Pastaj ka thënë: “A dëshiron të të tregoj kokën e çështjes, shtyllën dhe
kulminacionin e saj? Po! o i Dërguari i Allahut, ia ktheu ai. “Koka e çështjes është islami, shtylla
është namazi kurse kulmi është xhihadi”, u për gjigj Pejgamberi. Pastaj tha: “A dëshiron të të
tregoj për supervizorin e gjithë kësaj? Po si jo, o i Dërguari i Allahut. Atëherë ai e kapi gjuhën e tij
dhe tha: “Ruaje këtë”. I thashë: O Pejgamber i Allahut, a do të përgjigjemi edhe për atë që flasim?
“I mjer ti o Muadh, ta merr mendja se diç tjetër i përmbys njerëzit me fytyrë në zjarr - ose ka thënë
- me hundë, përveç të korrurat nga gjuhët e tyre.” Shokët e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi vesellem,
sahibët, vashdimidht kërkonin këshilla dhe udhëzime nga i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu
alejhi vesel-lem. Nga hadithi nxirret përfundimi: Zbatimi i pesë konditave islame shkakton futjen
në xhennet. Vlera e xhihadit në ruajtjen e parimeve islame në ngritjen lartë të Fjalës së Allahut
xh.sh. Fjalët e pakontrolluara, përkatësisht, gjuha shkakto futjen në zjarr.
30. Transmetohet nga Ebu Tha’lebe El-Hushenijji, Xhurthum b. Nashir, radijellehu anhu, ky nga i
Dërguari i Allahut salallahu alejhi ve seleme, i cili ka thënë: “Vërtetë Allahu i Madhëruar i ka
caktuar farzet, ju mos i lini pas dore. I ka caktuar kufijtë (dënimet) për Çdo gjë, ju mos i tejkaloni.
I ka ndaluar disa gjëra, ju mos i praktikoni. Ka heshtur ndaj disa gjërave - mëshirë për ju, jo nga
harresa - ju mos ekzaminoni (hulumtoni) në to”. Muslimani është i urdhëruar ti zbatoj detyrat
obligative. Gjithashtu është i obliguar t'iu shmanget ndalesave fetare dhe të jetë i përmbajtuar në
korniza ligjore Islame. Nga hadithi nxirret përfundimi: Moseksplorimi (kërkimi) i gjërave për të cilat
ka heshtur Feja Islame.

Dyzet hadithe të Imam Neveviut

31. Transmetohet nga Ebul-Abbas Sehl b. Sead Es-Saidij radijellehu anhu, i cili ka thënë: Erdh
një njeri te Pejgamberi, salallahu alejhi ve seleme dhe tha: O i Dërguari i Allahut: Më trego një
punë, të cilën nëse e punoj do të më dojë Allahu dhe do të më duan njerëzit? “Përmbahu (bëhu
asket) në këtë botë do të dojë Allahu, kurse përmbahu nga ajo që është te njerëzit do të duan
njerëzit”. Hadithi sugjeron zhvlerësimin e kësaj bote njëkohësisht tërheq vëmendjen nga
mashtrimi i saj. Bindja në atë që posedon Allahu duhet të jetë më e fortë ndaj asaj që posedon
njeriu.
32. Transmetohet nga Ebu Saidi, Sa’d b. Sinan El-Hudrij, radijellahu anhu se i Dërguari i Allahut
salallahu alejhi ve selem, ka thënë: “Nuk lejohet shkaktimi i dëmit ndaj (atij që nuk ka dëmtuar) as
ndaj (atij që ka dëmtuar) në mënyrë jo të ligjshme." Ky hadith llogaritet çereku i jurisprundencës
islame. Hadithi në fjalë ka shkaktuar që juristët islam të nxjerrin dispozita dhe nëndispozita
themelore të Sheriatit Islam: dëmi shuhet sipas mundësisë, dëmi mënjanohet, dëmi nuk
mënjanohet me mekanizëm të ngjashëm, dëmi i rëndë shpaguhet me dëmë më të lehtë, dëmi
individual ndaj dëmit shoqëror rezistohet.
33. Transmetohet nga Ibn Abbasi, radijellahu anhuma, se i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ve
seleme, ka thënë: “ Sikur njerëzve t'iu jepej ajo që ata kërkojnë do të kishte të tillë që kërkojnë
pasurinë dhe jetën e të tjerëve. Ai që paditë duhet të paraqes dëshmi kurse betimi është për atë
që e mohon (padinë)." Ai që paditë duhet të sjell dëshmi, ndërkaq betimi mbetet për të akuzuarin
në rastë të mohimit të akuzës.
34. Transmetohet nga Ebu Said El-Hudriu, radijellahu anhu, i cili ka thënë: "E kam dëgjuar të
Dërguarin e Allahut salallahu alejhi ve seleme, duke thënë: "Kush e sheh nga ju ndonjë të keqe le
ta ndryshojë me dorën e vetë e nëse nuk mundet atëherë me gjuhë por nëse nuk mundet atëherë
me zemër mirëpo kjo ësht (shkalla) e besimit më të dobët". Vepra e keqe luftohet sipas
mundësiësë, përkatësisht, mekanizmit të cilin e posedon muslimani. Vepra e keqe duhet ndalur
me dorë, nëse nuk është e mundur me dorë atëhetë duhet këshilluar, nëse edhe kjo nuk mund të
ndodhë atëhetë më së paku që mund të bëhet të mos pajtohet me zemër me atë që bënë vepra
të këqija por kjo ndodhë me muslimanin që ka rënë niveli i besimit të tij në shakllën më të ultë.
35. Transmetohet nga Ebu Hurejreja radijellahu anhu, i cili ka thënë: i Dërguari i Allahut salallahu
alejhi ve seleme, ka thënë: “Mos xhelozoni, mos ngritni çmimin (gjatë shit-blerjes), mos urreni,
mos ia ktheni shpinën njëri-tjetrit, mos garoni në shitblerje dhe bëhuni robër të Allahut, vëllezër.
Muslimani është vëlla i muslimanit, nuk i bënë padrejtësi, nuk e tradhton, nuk e gënjen, nuk e
nënçmon. Dëvotëshmëria është këtu duke bërë me shenjë në krahërorin e tij tri herë. Urrejtja
ndaj vëllait të vetë mjafton për njeriun t'i llogaritet vepër e keqe. Muslimani ndaj muslimanit ka të
ndaluar - është haram: gjakderdhja, pasuria dhe nderi i tij”. Nga hadithi nxirret përfundimi: Morali i
keq sipas Sheriatit islam është krim i pikëzuar. Zemra është ajo nga e cila buron frika dhe droja
ndaj Allahut xh.sh.
36. Transmetohet nga Ebu Hurejre, radijall-llahu anhu, ky nga Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve
sel-lem, i cili ka thënë: “Kush ia lehtëson besimtarit një brengë nga brengat e kësaj bote, Allahu
nga ai do ta largojë një brengë nga brengat e Ditës së Kijametit. Kush ia lehtëson atij, i cili është
në vështirësi, Allahu do t’ia lehtësojë atij në këtë dhe botën tjetër. Kush ia mbulon (një të metë)
muslimanit, Allahu do t’ia mbulojë atij në këtë dhe në botën tjetër. Allahu do të jetë në ndihmë të
robit, gjersa ai është në ndihmë të vëllait të tij. Kush ndjek rrugën që në të të kërkojë dituri, Allahu
do t’ia lehtësojë rrugën për në xhennet. Asnjëherë nuk do të tubohen grup njerëzish në një shtëpi
të Zotit që të lexojnë Librin e shenjtë (Kur’an) dhe të studiojnë atë dhe mbi ata të mos zbresë
qetësia dhe t’i mbulojë mëshira, t’i rrethojnë engjujt, dhe Allahu të mos i përmend ndër të
zgjedhurit e Tij. Atë që vepra e tij (e mirë jo e përsosur) e ka frenuar nuk mund krenaria e
prejardhjes me e lartësuar”. Shpërblimi te Allahu xh.sh. do të jetë prej llojit të veprave që ka
paraqitur njeriu. Shpërblimi për lehtësi do të jetë lehtësimi kurse për mosbesnikëri do të jetë
pakënaqësia. Shpërblimi për mbulesë do të jetë mbulesa. Nga hadithi nxirret përfundimi:
Udhëzimi i zemrave për në rrugë të drejtë është kompetencë e Krijuesit të gjithësisë. Besimtari
duhet vazhdimisht të kërkojë udhëzimin e Allahut xh.sh. që ta udhëzojë. Nga hadithi konstatohet
vlera e leximit dhe e studimit të Kur'anit famëlartë si dhe velera e pendimit dhe të kërkuarit falje
nga Zoti i botrave.
37. Transmetohet nga Ibn Abbasi, radijellahu anhuma, ky nga i Dërguari i Allahut salallahu alejhi
ve seleme, i cili ka treguar nga Zoti i tij i Madhëruar: “Vërtetë Allahu i ka caktuar veprat e mira dhe
veprat e këqia. Pastaj këtë e ka sqaruar: ai i cili ka vendosur të bëjë një vepër të mirë, por atë nuk
e ka bërë. Te Allahu ajo (vepër) do të shkruhet vepër e mire, e plotë. Por, ai që ka vendosur të
bëjë një vepër të mirë dhe e ka zbatuar, Allahu do t’i shkruaj në Madhërinë e Tij dhjetë vepra të
mira, deri në shtatëqind shpërblime dhe më shumë. Ai që ka vendosur të veprojë një vepër të
keqe por nuk e ka zbatuar, Allahu do ta shkruaj atë vepër si vepër të mirë, të plotë, por nëse ka
vendosur të bëjë një vepër të keqe por nuk e ka zbatuar, Allahu do të shkruaj në Madhërinë e
Vetë, një vepër të keqe”. Mëshira e Allahut ndaj besimtarëve është e gjerë, falja e Tij është
gjithpërfshirëse dhe dhuntitë e Tij janë të pakufizuara. Allahu xh.sh. nuk do të dënoj atë i cili ka
menduar të veproj një vepër për derisa ai të mos e realizoj atë vepër. Nga hadithi nxirret
përfundimi: Besimtari gjithnjë duhet të vendos që të bëjë vepra të mira duke shpresuar gjithnjë në
shpërblimin e Allahut fuqiplotë.
38. Transmetohet nga Ebu Hurejre, radijellahu anhu, i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ve
seleme, ka thënë: “Vertetë Allahu i Madhëruar, ka thënë: Ai që tregon armiqësi ndaj mikut
(besimtarit) Tim, Unë atij do t’i shpall luftë. Nuk mund të afrohet robi te Unë me diç më të dashur
për Mua se sa me ato gjërat me të cilat e kam obliguar (farzet). Robi Im vazhdon të afrohet te
Unë me ibadete nafile derisa atë Unë ta dua. E kur atë Unë ta dua, do të jem të dëgjuarit e tij që
dëgjon, të pamurit e tij që sheh, dora e tij me të cilën punon dhe këmba e tij me të cilën ecë. Nëse
ai kërkon prej Meje diç, do t’i përgjigjem, e nëse kërkon mbrojtje nga Unë, do ta mbrojë”.
Besimtari i sinqertë dhe i dëvotshëm çmohet dhe respektohet për faktin se ai ka flijuar veten në
zbatimin e urdhërave të Allahut xh.sh.
39. Transmetohet nga Ibn Abbasi, radijellahu anhuma, se i Dërguari i Allahut sal-lall-llahu alejhi
ve sel-leme, ka thënë: “Vërtetë Allahu nga ummeti im e ka fshij (zhduk) mëkatin që shkaktohet pa
qëllim, nga harresa dhe nga presioni”. Allahu i madhërishëm nuk i merr parasysh mëkatet që
shaktohen pa qëllim, nga harresa ose nga presioni i jashtëm. Nga ana tjetër mëkati i shkaktuar
me përcaktim dhe vendosmëri merret parasysh dhe përcaktohet dënimi enkas për të. Nga hadithi
nxirret përfundimi: Pas Çdo vështirësie pason lehtësimi.
40. Transmetohet nga ibn Omeri radijellahu anhuma, i cili ka thënë: I Dërguari i Allahut salallahu
alejhi ve selem, më kapi për dy krahërorët dhe, më tha: "Bëhu në këtë botë sikur të jesh i huaj
ose udhëtar". Ibn Omeri radijellahu anhuma, thoshte: Kur të flejsh mos e pritë mëngjesin, kur të
zgjohesh, mos e pritë mbrëmjen. Shfrytëzo shëndetin para sëmundjes, shfrytëzo jetën para
vdekjes. Besimtari duhet të nxitoj për të bërë vepra të mira, të shtoj respektin dhe nënshtrimin
ndaj urdhërave të Fesë për faktin se nuk dihet çasti i vdekjes kur do të ndodhë.
41. Transmetohet nga Ebu Muhamed, Abdullah ibn Amr ibn El-Asi, radijellahu anhuma, i cili ka
thënë: i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ve seleme, ka thënë: "Askush prej jush nuk ka besimin
e përsosur, për deri sa pasionet e tij të mos pasojnë atë për çka jam dërguar”. Veprat duhet të
jenë në kontinuitet të plotë me Librin e Allahut (Kur'anin) dhe Sunnetin e Pejgamberit sal-lall-llahu
alejhi vesel-lem. Pjesë urgjente e besimit është asistenca e sunnetit të Pejgamberit sal-lall-llahu
alejhi vesel-lem.
42. Transmetohet nga Enesi, radijellahu anhu,i cili ka thënë: E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut
salallahu alejhi ve seleme: “Allahu i madhëruar, ka thënë: O biri i Ademit, për deri sa më lutesh
Mua dhe shpreson te Unë, do të falë të gjitha çka ke vepruar. O biri Ademit sikur që mëkatet tua
të arrijnë te vranësirat në qiell, nëse kërkon falje nga Unë, Unë do të falë. O biri Ademit, nëse te
Unë vjen me mëkate të mëdha sa toka pastaj më ke takuar Mua pa mos me më përshkruar shok
edhe Unë do të vij me të njejtën sasi me falje”. Lutja është shkak që inicon pranimin e saj pasi të
ishin plotësuar të gjitha kushtet paraparake. Motivi kryesorë i faljes së mëkateve është besimi në
Allahun Një, ai që posedon momoteizmin e posedon motivin kryesor të faljes kurse ai që nuk e
posedon, nuk e posedon mekanizmin kryesorë.